Maandag heeft de raad gesproken over de vluchtelingencrisis. Mensen, die vluchten uit een oorlog, die dagen- tot wekenlang op een grasveldje in Ter Apel moeten slapen. Het is mensonterend. En natuurlijk moet daar een oplossing voor komen. 

Maar: De huidige vluchtelingencrisis is de zoveelste landelijke crisis die in de afgelopen jaren op de gemeenten afkomt, lekker over de schutting heen. Denk aan Corona, denk aan de Oekraïne crisis, de crisisopvang in de sporthallen; het Rijk zegt gewoon: Beste gemeenten: Los het maar op.

Kaag en Braassem draagt steeds keurig haar steentje bij; We huisvesten statushouders (mensen met een verblijfsvergunning) en we huisvesten een forse groep vluchtelingen uit Oekraïne. Beide vormen van opvang met heel veel inzet en hulp van vrijwilligers. En daar zijn we erg trots op!!

Deze mensen zijn van harte welkom; maar er zit wel een maximum op wat haalbaar is. We gaan vaak juist al over onze officiële taakstelling heen. Wat is er op een gegeven moment nog mogelijk binnen onze gemeentegrenzen? We zijn een relatief kleine gemeente, met een relatief klein ambtelijk apparaat. Ook hebben we in Kaag en Braassem te maken met een groot woningen tekort. Er zijn lange wachtlijsten voor de sociale huurwoningen en de opvang van verschillende doelgroepen drukt ook op het aantal beschikbare woningen.

Ondanks dat we deze mensen graag een veilig onderkomen zouden willen bieden, maken we ons wel zorgen. We maken ons zorgen over de financiën, over de veiligheid (voor zowel de vluchtelingen, als ook de inwoners en ondernemers binnen Kaag en Braassem), over de ambtelijke inzet, over onze vrijwilligers binnen Kaag en Braassem, over draagvlak in de samenleving, over het beperkt aantal locaties wat we wellicht beschikbaar zouden hebben.

De komende maanden zal er ongetwijfeld meer nieuws hierover komen. Samen voor Kaag en Braassem houdt de ontwikkelingen scherp in de gaten.

Kelly Straver